Ömür Törpüsü Sınavlar

Öğretim hayatımız boyunca kim bilir kaç defa sınav olmuşuzdur. Daha da bizi bekleyen onlarca sınav var. Bugün de o sınav günlerinden biriydi. Sabah güne çok güzel başlamama rağmen neyazık ki günüm öyle bitmedi. Bir dönem boyu proje çilesini çektiğimiz dersin finali benim için vız gelir tırıs gider diye düşünüyordum. Ne de olsa bir dönem boyunca koca projeyi en inceayrıntısına kadar yapmışız. Yani bu işten gerçekten anlıyorum. Ama gel gör ki Hoca Efendi bizle oyun oynamaya karar vermiş! 3 senedir üniversitedeyim, ortalama 80 sınav olmuşumdur, ama ben bir hocaya bu kadar çok küfür ettiğimi hatırlamıyorum...


Saat akşamın 5'i (I. öğretim olmamıza rağmen nedendir bilinmez hep geç saatlerde oluyor sınavlar) olmuş biz elimizde kalemler, bir yanda hesap makinesi bir yanında da silgi, duvarda da bazı formül kopyaları, kağıtların dağıtılmasını bekliyoruz. Kağıtlar dağıtıldı, ben bir göz gezdireyim dedim ama o da ne! Bir dönem boyunca milimetrik kağıtlara çizdiğimiz şeyleri bizden bir sınav vaktinde istemiş. Yani üstelik elimizde ne milimetrik kağıt var ne cetvel var! Elimizde bunlar olsa rahat iki saatimizi alır çizmek, düşünün.! Ama beyefendi soruları böyle sormakla kalmamış, sorulardan bihaber olarak karşımıza çıkmış.

Öğrenci:Yav Hoca Efendi biz bunu nasıl bu kağıda sığdırcaz?

Hoca Efendi: Beni diğer müsfetteye yaptığınız hesaplar ilgilendirmez, bu daracık yere (tabi bunu kendi itiraf etmiyor) ne yapıp edip sığdırın, beni de başka kağıtlarla uğraştırmayın.

Ben: Hocam bu soruda hızı vermemişsiniz?

Hoca Efendi: Ya sürekli 90 almıyor muyuz, onu da 90 alın.

Ba ba ba... kuyruklu yalan. Yav senin çözdüğün örnekte 90 km/sa diye biz bunu da öyle alacağımızı nerden bilelim! Ünlem, ünlem, ünlem. Yani her cümlenin sonu ünlem!

Neyse sınavdan çıktık herkesin suratı beş karış. Herkes bu 70 dakika içinde olup bitenleri unutmak ister gibi kaçıyor birbirinden. Sınav muhabbeti olunca birbirini susturuyor. Yeter ki lafı edilmesin.

Tam o sırada aklıma bir soru geldi. Yapılan bu sınavların makul olmasını denetlemek için neden kurul veya benzeri bir denetim mekanizması yoktur? Yani bir hoca dilediği zorlukta sınav yapmakta, bırakın zorluğu imkansızı istemekte özgür müdür? Benim bildiğim kadarıyla sınav kağıtları 5 yıl kadar arşivlerde saklanır, olası bir müfettiş denetiminde de gösterilir. Ama rutin bir denetleme, daha doğrusu gerçek zamanlı bir denetleme yoktur.

Belki aranızda babası öğretmen olan yada bu yazıyı bizzat öğretmenlik yapan biri okuyor olabilir. Ama bu konuyu lütfen kişisel olarak almayın. Her meslek grubunda işini doğru dürüst yapmayan insanlar mutlaka olacaktır. Ama bu kişilere yapılan ithamlar, işini doğru dürüst yapan kişileri asla ve asla bağlamamalıdır.

Son olarak bu yazıyı okuyan ve ÖSS'ye hazırlanan arkadaşlar için bir kaç kelamım olacak.

• Öncelikle üniversiteye kapak atayım, yatacağım anasını bir sene diye hiç düşünmeyin. Çünkü bir amaç uğruna bu yola baş koymuşsanız sizi bol stresli ve yorucu seneler bekliyor olacak.
• Üniversitede bin bir çeşit insan göreceksiniz. Ne de olsa ülkenin dört bir yanından insanlar geliyor. 4 yıl boyunca çok iyi insanlarla karşılaşabileceğiniz gibi hayatta yüzünü bir kez daha görmek istemeyeceğiniz insanlarla da karşılaşacaksınız. Üstelik bu kişi eğer hocanız ise yalan yere ona katlanmak zorunda kalacaksınız. Çünkü asla ve asla sizden yana bir yasa, kanun, kural, adına nederseniz diyin, yok.
• Bu kadar kötümserliği bir kenara bırakırsak, çok değerli hocalarla da karşılaşacaksınız. Bu hocalar her üniversitede böyle inci misali bir kaç köşeye saçılmış şekilde sizi bekliyor olacaklar.
• Bir de bu konularla alakası olmadığı halde es geçemeyeceğim bir konu da fotokopidir. Tabiri caizse fotokopinin dibine vuracaksınız. Paranızın çoğunu fotokopiye vereceksiniz. Bunun derste not tutmamakla bir yere kadar alakası var. Kendimden örnek vermek gerekirse, çok iyi not tutarım. Ama doğru dürüst ders kitapları için kaynak olmadığından ve sürekli hocanızın fotokopiye bir not bırakmasından dolayı fotokopiden tiksinmeye başlayacaksınız. Düşünün artık bir de düzenli not tutmazsanız vay halinize.

Bu kadar kafa ütüledikten sonra sanırım susma vaktim geldi. Her zaman iyi insanlarlakarşılaşmak için dua edin.