Bu Bir ALES Macerasıdır!

Sınavlar diyarı ülkemizde ÖSS ve KPSS kadar meşhur olmasa da ALES adında bir sınavımız daha var. İşte bu sınav bugün gerçekleştirildi. Sağolsun ÖSYM, Kadıköy'de oturan bendenizi Pendik Esenler mahallesinde bir okula yerleştirmiş. Sınav başvurusunda sınava nerde girmek istediğinizi sormaları nezakettenmiş :)) Normalde sınav günü heyecan yaşamamak için okula önceden gidilir, bakılır, sonra uzaktan bir daha bakıldıktan sonra yeri belleğe kazınır ve geri dönülür. Ama bu dediğim heyecan yaşamak istemeyenler için. Benim heyecan istemediğimi kim söyledi...


Gece 12 sularında yattıktan sonra sabah 6'da kalkıp bir çırpıda kahvaltımı yaptım. Sonra bir kaç gün önce Google Maps ile baktığım haritayı kafamda canlandırmayı denedim. Yetersiz bellek yüzünden dolayı işlem gerçekleştirilemeyince bismillah diyip evden çıktım :) Bostancı köprüsüne gidip E-5 yoluna çıktım. Bana yardım edebilecek birine bakınırken bir İETT çalışanını gözüme kestirip adresi sordum. Kısa bir konuşmanın ardından bulunduğum yerin benim için hayırlı olmadığna kanaat getirdim :) Tekrar köprüye çıkmamla Bostancı tren istasyonuna giden otobüse binmem bir oldu. Beş dakika sonra istasyona vardım ve banliyö trenini beklemeye koyuldum. On dakikalık bir rötardan sonra gelen trenimiz ile sağa salim Pendik Kaynarca'ya vardım. Bundan sonra ise heyecan tavan yapmaya başladı. Bir saat kalmıştı ve ben gideceğim yeri bilmiyordum! Az ilerideki kıraathaneye sordum ama cevap alamadım. Azmim hiç olmadığı kadar benimleydi; zaten içimde de bir ses işlerin yolunda gideceğini söylüyordu. Nitekim beş dakika sonra beni okula götürecek aracı buldum; bir polis minibüsü. Polis minibüsü tam hareket ederken durdurup adresi sordum. Adresi sormamla kendimi minibüsün içinde bulmam bir oldu. Meğerse benden hemen önce bir vatandaş daha aynı okulu sormuş ve onu da almışlar. Sağolsun polis abilerimiz bizi okulun kapısına kadar bıraktılar.

Bu şansı kaybetmeden çıkışda da kullanmalıydım, bu yüzden sıkı sıkı sakladım. Sınav çıkışı yarım saat araç bekledim ama nafile! Zaten ayda yılda bir geçen otobüs Pazar günü olması sebebiyle geçmez oldu. Baktım olmuyor, cebimde sıkı sıkıya tuttuğum şansımı çıkarıp beklemeye koyuldum. Kısa zaman sonra bir kırmızı bir Renault 12 önümüzde durdu ve isteyenleri, yolunun üzerindeyse bırakabileceğini söyledi. Yolu da tam benim yolummuş; şansa bak :))

Emektar Renault 12'ye bindikten sonra sürücü ile birlikte 4 kişi yolumuza koyulduk. Hemen tanışma faslı geçti ve fıkralık bir durum çıktı ortaya. Dördümüz de mühendis çıktık :) İki makine, bir bilgisayar bir de inşaat. Evet, evet, aynen buna benzer bir fıkra vardı :) Ben hatırlayamadım, hatırlayan varsa anlatsın bize...