Adapazarı Treni Son Seferini Yapmış

Kocaeli Üniversitesi'nde okuyup İstanbul - İzmit (şu an yürüyüş yolu olarak bilinen yerden bir zamanlar tren geçiyormuş, hat sonradan sahile alınmış) arası mekik dokuyan gençlerin adası son seferini yapıp en az iki yıllık bir dinlenmeye çekilmiş. Yılların yorgunluğu var tabi üzerinde...


Üniversiteye başlayana kadar bir kaç kez metro ve tünel dışında raylı sistemde seyahat etmemiştim. İki aylık eve çıkma macerasından sonra çıkış yolu ararken bulmuştum ada ekspresini. İstanbul'da oturup Kocaeli Üniversitesi'nde okuyan gençlerin bindiği bu treni okul servisinden ayıran bir kaç tipik özelliği vardı ki bunun dışında bir servisten farksızdı.

• Bir kere elinde delgeçle dolaşan (biletler bilgisayardan çıkarılmadan önce) kondüktör abilerimiz vardı.
• Seyehat boyunca belli duraklarda nöbet değişir gibi değişen seyyar satıcılar vardı. İzmit'ten ilk bindiğinizde simitçi, sonrasında pişmaniyeci, sonrasında bitti mi bitmedi sanatçıları...
• Batak, pişti oynayabileceğiniz dörtlü masaları vardı ki yol boyunca çenelerin düşmesine, yorgun yolcuların ise çıldırmasına sebep oluyordu.
• Artan asayiş olaylarından sonra devreye giren siviller vardı, bazen ayak üstü sohbet de ederdik.
• Soğuk havalarda sizi mayıştıracak kadar iyi ısıtan bir ısıtma sistemi vardı (bazen soğuk havada yanmayıp, sıcak havada yandığı da oluyordu). Sıcağın mayıştırmasıyla mest olan bünyeler bir de ayaklarını ısıtma sisteminin üzerine koyunca tabanı erimiş bir ayakkabı ile uyanıyorlardı yolculuk sonunda.
• Yolcusunun %85'i öğrenci olduğu için sınav zamanları ayrı bir telaş başlıyordu. Sınav öncesi son tekrarlarını yapan öğrencilerin aklının bir köşesinde trenin bozulması durumunda devreye girecek eylem planı olurdu :)
• İğrenç ötesi tuvaletleri de vardı, neyse ki 4 yıl boyunca hiç kullanmak zorunda kalmamıştım.

Liste düşündekçe uzayıp gidiyor. Ben mini mini birken başladığım bu yolculuğu paha biçilemez buluyordum. Akşam evde olmak benim için en büyük lükstü. Çalışkan ikiler olduğumuzda trenlerin kalkacağına dair söylentiler inceden inceye dolaşmaya başlamıştı. Hanimiş üçler olduğumuzda ayyuka çıkan bu haberler içten içe rahatsız edici olmuştu. Trenlerin kalkmaması için dua bile etmiş olabilirim. Kocamış dörtler olduğumuzda ise pek önemsemez olmuştuk bu haberi. Hem olma ihtimalinin zayıf olduğunu düşünüyorduk hem de olması halinde 3-5 ay sıkarız dişimizi diye avunuyorduk.

Gel zaman git zaman Adapazarı Ekspresi ile tanışalı 7 sene olmuş. Haberlerde gördüğüm öğrenciler bana hiç yabancı gelmedi. Bir an öğrencilik yıllarıma döndüm ve basit gibi görünen ama büyük bir çileye sebep olacak haberi üzüntüyle izledim.

Bu çile boşuna değil elbette, hızlı tren çalışmaları sebebiyle seferler durduruldu. Trenler yeniden sefere başladığında hem daha hızlı hem de daha konforlu olacak.

Şu an için aylık 100 TL gibi bir abonman ile seyahat eden öğrenciler minibüs-otobüs ücretini de dahil ettiklerinde 200 TL gibi bir ücret ile bir ayın zaruri masrafını çıkarabiliyordu. Şimdiyse ya eve çıkacak ya da okul servisine yazılacak. Her iki seçenek de tren yolculuğundan pahalı.